تأثیر جراحی Bariatric  در کنترل قندخون

محققین مرکز پزشکی دانشگاه Duke و دانشگاه Columbia و محققین بیمارستان Roosevelt در تحقیقات اخیر اعلام کردند که جراحی bariatric نسبت به رژیم غذایی در کنترل قند خون موثرتر است.

کشف اخیر و نتایج تحقیقات قبلی شواهد بیشتری را مبنی بر وجود اسیدهای آمینه ی شاخه دار به عنوان بیومارکرهایی که در ایجاد و درمان دیابت نقش دارند، فراهم کرده است.

پزشکان دریافتند که جراحی bariatric (جراحی هایی که بر روی دستگاه گوارش بمنظور کمک به کاهش وزن صورت می گیرد) در بهبود قندخون بیماران در بیش از 80 درصد موارد موثر است. اما علت این تاثیر مثبت هنوز  کاملاً مشخص نیست. اگر چه کاهش وزن قابل توجهی در این جراحی (از طریق جراحی بای پس معده یا GBP) دیده می شود، اما قبل از کاهش وزن در مراحل ابتدایی بعد ازعمل ، کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بسیار بهبود می یابد. به نظر می رسد این موضوع به مکانیسم تغییرات هورمونی و بیوشیمیایی بعد از عمل بای پس مرتبط می باشد . در مطالعه ی اخیر مشخص گردید که مقدار اسیدهای آمینه ی شاخه دار (BCAA) واسیدهای آمینه ی آروماتیک (دارای حلقه ی بنزنی) نظیر فنیل آلانین (Phe) و تیروزین (Tyr) در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بعد از عمل بای پس معده (GBP) در مقایسه با افراد چاق دیابتی که همین مقدار از وزن خود را بوسیله ی رژیم غذایی کاهش داده اند، بسیار کمتر می باشد.

نتایج این تحقیق در مجله ی science translational Medicine (27 آوریل 2011) به چاپ رسید.

کاهش اسیدهای آمینه ی شاخه دار و آروماتیک نظیر فینل آلانین و تیروزین با بهبود کنترل قندخون بعد از عمل بای پس معده (GBP) مرتبط می باشد.محققین به بررسی 4 گروه مختلف از افراد پرداختند : یک گروه بیماران چاق مبتلا به دیابت که تحت عمل (GBP) قرار گرفتند، گروه دوم افراد چاق غیر دیابتی که تحت عمل GBP قرار گرفتند ، گروه سوم افراد چاق دیابتی که از طریق رژیم غذایی به همان مقدار از وزنشان کاسته شده بود و گروه چهارم افراد چاق غیر دیابتی که از طریق رژیم غذایی وزن خود را کاهش داده بودند. با مقایسه ی این چهار گروه مشخص شد که کاهش اسیدهای آمینه ی شاخه دار در همه ی افرادی که عمل (GBP) انجام داده اند بیشتر است و در این افراد کنترل قندخون بهتر از سایرین می باشد.

دکتر laferrere می گوید: نتیجه ی بسیار جالب تحقیقات اخیر این بود که غلظت اسیدهای آمینه به خصوص انواع دارای شاخه ی جانبی در افرادی که جراحی بای پس معده انجام داده اند نسبت به کسانی که همین مقدار وزن را از طریق رژیم غذایی از دست داده اند بطور چشمگیری کاهش می یابد.

دکتر laferrere می گوید: قدم بعدی در این تحقیقات یافتن مسیری است که سبب تغییرات متابولیک بعد از جراحی بای پس می شود که احتمالاً مرتبط با تغییرات هورمونی وعملکرد هورمونها نظیر هورمونهای روده ای است.

پرفسور Newgard و همکارانش در دانشگاه Duke به ارزیابی نمونه های خونی تهیه شده از  افراد شرکت کننده در تحقیق برای اندازه گیری صدها متابولیت حد واسط از طریق اسپکتروسکوپی جرمی پرداختند.

در تحقیقات قبلی گروه تحقیقاتی دانشگاه Duke دریافتند که اسیدهای آمینه شاخه دار و آروماتیک نظیر فنیل آلانین و تیروزین و محصولات حاصل از کاتابولیسم اسیدهای آمینه شاخه دار سبب مقاومت به انسولین می شود(در سه مطالعه ی انسانی مختلف) همچنین وجود این متابولیت ها و اسیدهای آمینه ی BCAAs سبب بیماریهای عروق کرونر نیز می گردد.

 دکتر  Newgard می گوید: شواهد مختلف جمع آوری شده نشان می دهد که متابولیت های ذکر شده با مقاومت به انسولین و دیابت و اختلالات متابولیکی مرتبط هستند. در مطالعه ی اخیر مشاهده گردید که این متابولیت ها به مداخله ی بسیار موثر "جراحی بای پس" برای درمان دیابت نوع 2 پاسخ می دهند و مقدار آنها بعد از عمل کاهش می یابد.

علاوه بر این، در مطالعه ای که در ماه مارس 2011 توسط دانشگاه هاروارد و انستیتو Broad انجام شد، مشخص گردید که افزایش غلظت اسیدهای آمینه ی دارای شاخه جانبی و آروماتیک بیومارکر دیابت نوع 2 است.

 دکتر Newgard می افزاید: برای حرکت به سمت جلو، باید تحقیقاتی را طراحی کنیم که در آن جمعیت بزرگتری از نظر تأثیر وجود این اسیدهای آمینه در خطر ابتلا به دیابت با شواهد کلینیکی بررسی گردند .همچنین باید از چگونگی افزایش اسیدهای آمینه ی شاخه دار و متابولیت های مرتبط در میان افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مطلع شویم، آیا این مسئله به ژنتیک یا رژیم غذایی یا باکتریهای روده ای یا ترکیبی از همه ی این عوامل ربط دارد؟

منبع : www.sciencedaily.com